Takie wakacje mogą się czasem przydać i czasem podobać. Pogoda jest pod psem, chociaż kiedy przed tygodniem pakowaliśmy się do wyjazdu prognozowano tropikalne upały. Nie było, nie ma. Nie jest już tak bardzo zimno jednak nie jest upalnie, to na pewno. Pies jest zadowolony całym sobą. Ma nieograniczony czas i miejsce do hasania. Dokładnie tak. ponieważ na wyspie nie ma ścieżek, a jak już są to do nikąd. Robimy wspólny spacer, leśna ścieżka prowadzi nas do momentu kiedy przestaje być ścieżką i nam się wydaje że gdzieś widać jej ciąg dalszy, ale to nie jest takie oczywiste. Stajemy zagubieni w tym zielonym labiryncie. wokół jest z grubsza tak samo. Chaszcze. Pokrzywy w tym sezonie jakieś szczególnie wybujałe. Dobrze, że mamy kalosze. Krzysiek ma gorzej, bo jest większy. Maryniu, pamiętasz, jak się z nas śmiali, że się udało nam zgubić na wyspie? Teraz już Krzysiek wie, że tu nie wszystkie drogi prowadzą dokądkolwiek. Sarny nie widać , znajduję tylko pióro bielika i gniazdko z jakami. Pies nasz myśliwski pomija obie te sprawy i znajduje piękną łąkę do skoków. Trawy są tak wysokie, że skacze jak na gumijagodowym soku. Jest szczęśliwy tak bardzo, że…nie odpływamy. Do Gierczaka tymczasem przybijają trzy nowe żaglówki szkoleniowe. W każdej plus minus osiem osób. Nasza wyspa się zaludnia. Pies się zgadza na nowych, oni też nie mają problemu. Młodzież w wieku wczesnym nastoletnim, dla nas ubaw obserwacyjny. Ogólnie są zorganizowani na swój własny sposób i jest to ciekawe, że działa a jednak tak. Nie piją alko więc nie są niepotrzebnie nakręceni, s ą na kręceni pozytywnie, bo w tym okresie życia o ile pamiętam tak się ma. Wieczorem robimy grilla. Krzysiek snuje wariacje ziemniaczane, bo powoli przestajemy mieć możliwość innych wariacji grillowych ze względu na brak produktów. Wyszło smacznie. Od jutra podobno upały…
