Author name: Anka i Krzysiek

Start o czasie …może to ostre światło neonu ,może poczucie ryzyka, trudno wyczuć, ok. siódmej wszyscy jesteśmy na nogach. Zmykamy ! Berlin wciąż piękny , nawet szare niebo niczego nie psuje. Ta cześć rzeki płynie przez bardziej nowoczesne dzielnice. Piękne budynki, podziwiamy pomysł z lustrami, w których odbija się rzeka. Wieje…musimy poczekać na otwarcie śluzy […]

Rano po śniadanku i tankowaniu wody wypływamy do Berlina . Pogoda nam sprzyja jest ciepło i słonecznie płyniemy kanałem Havel – Oder  potem wpływamy na bardzo ładne jezioro Nieder-Noedorfer  i dalej na jezioro Tegeler i Sprewę . Cały czas dyskutujemy czy złamać przepisy i przepłynąć Berlin bez UKF-ki . Wpływamy do Berlina , ja cieszę

Strategię wyprawy omówiliśmy dnia poprzedniego z Szymkiem , który w Berlinie mieszka od wielu lat. Ustalone zostało na roboczym zebraniu, że trzeba wyruszyć skoro świt. Świt został wyznaczony na godzinę 7.00. Niestety nie został wyznaczony nikt do pilnowania pobudki. Małe niedopatrzenie zaowocowało dużym poślizgiem logistycznym.Tematem był brak w wyposażeniu radia , które jest wymagane w

Z mariny gdzie poprzednim razem kupiliśmy stylowe kapelusze i zapłaciliśmy frajersko za wypompowanie szamba wyruszyliśmy na Berlin. Trochę mnie zmartwił stan paliwa gdyż jest taki sam jak przed awarią a płyniemy dokładnie na tą samą śluzę . Na śluzie oczywiście godzinne oczekiwanie więc flaczki z Pudliszek poszły w ruch . Maciek zrobił zdjęcie licznikowi motogodzin

Wciąż przesuwamy się w stronę Berlina, czyli każdy ma swój plan na ten kawałek. Tym razem jednak parkujemy na rogatkach i trafimy do mariny, w której rządzi ciekawy człowiek , trochę nieobecny duchem, chociaż z kontaktowym angielskim…lewituje gdzieś między wodą, a lądem, a za nim snują się psy….psy są fajne…rodesian  rigdbeg i chyba labrador, są

Po spędzonej nocy w marinie ruszamy dalej . Zastanawiamy się czy wybrać mniejszy bardziej malowniczy kanał Finowkanal czy dalej nowym kanałem Havel -Oder . Wizja 12 śluz do przepłynięcia spowodowała , że wolimy jedną ale 35m podnośnię Niederfinow . Wpływamy do niej upchnięci na maksa ostatnie miejsce za nami tylko niska brama i przepaść .

Wyruszamy jak zwykle…mamy plan na 12 śluz i nowy trip, jednak modyfikowany po drodze plan skraca nasz szlak i ponownie lądujemy w wannie , która tym razem podnosi nas o 34m….tłok niesamowity jesteśmy na końcu grupy i ogonem walimy w drzwi,a dziobem w barkę…to też atrakcja. Uwolnieni decydujemy się na parking na znanym obszarze i

Poranek wstał smutny – brak Andrzejka lekko pochrapującego , lubo drżącego z zimna , lubo hasającego w krótkich majteczkach , albo w pełnej gotowości na nowe przygody – trudno . Po śniadanku osuszenie zbiornika z szarą wodą , kolejka do kibelka , co chwilę ktoś wpada na pomysł , a może ja też – bo

Wracamy na niemiecką stronę, …pogodę mamy każdą, więc siedzimy na dolnym pokładzie i kombinujemy jak to zrobić, żeby widzieć co się dzieje za nami. Mamy opracowane niestandardowe rozwiązania , które póki co są tajemnicą wynalazcy. Przydaje nam się ten rejs, bo pozwala znaleźć błędy i braki, które nie są oczywiste, jednak dają się odkryć i

Wyruszamy skoro świt, żeby odwieźć Andrzeja , który już wraca pociągiem. Musimy być w Szczecinie ok 13-tej. Zaczyna się dobrze, w słońcu , po drodze robi się deszczykowo i zaczynamy zabawę w mosty. Zasady są proste. Łódka nie zmienia wysokości , mosty dla utrudnienia coraz niżej . Próbujemy różnych sztuczek. Niestety ostatni most zwyciężył .