Czyściutką , bielutką Benią ruszyliśmy do Szczecina. Pogoda wspaniała , stan zalewu jeden i oczywiście rozhisteryzowana część załogi na widok statku poubierała się w kapoki. Django miny nie miał szczęśliwej.
Gdy na pokładzie gościł strach i wypatrywanie kolejnego wielkiego Statu , ja z Markiem ustaliliśmy warunki spotkania w Szczecinie i wyjazdu po moje auto do Trzebieży. Marek odebrał nam cumy w North Marinie . Trochę bałem się tego miejsca z powodu pobliskiego Wesołego Miasteczka , ale na szczęście z początkiem roku szkolnego instalacja ta jest w stanie rozkładu i pakowania na ciężarówki. Droga do Trzebieży i z powrotem nie była przyjemnością , zapomnieliśmy , że są godziny powrotu z pracy i wszystko jest zakorkowane. Ale dla chcącego nic trudnego , po drodze Marek zostawił swoje auto w domu , z tegoż domu zabraliśmy Agatę i pojechaliśmy do Mariny. Ance udało się pozałatwiać wszystkie sprawy meldunkowe i spacerowe z psem , więc szybko ruszyliśmy do Mariny , bo może spotkamy jeszcze Mirka. Niestety Mirek już wyjechał do domu i nie zabierze się z nami na kolacyjkę , ale może , jak późno nie wrócimy, to wpadnie na Benię. Marek z Agatą zaprowadzili nas do Włoskiej restauracji ” Rosso Fuoco” – rewelacja , z Markiem wzięliśmy na spółkę Fiorentinę 1,7 kg – rewelacja- umiejętność zrobienia tak wielkiego kawału mięsa świadczy o kunszcie szefa kuchni. Dziewczyny wybrały także stek ale z tuńczyka , był równie pyszny. Wszystko to podlane paroma butelkami domowego wina , spowodowała , że spacer na Benię był bardzo wesoły i przepełniony dyskusją nad pięknem murali. Na Benii dokończyliśmy nasz wspaniały wieczór. Siedząc z tyłu nie widziałem , że tuż obok nas rozgrywa się wspaniały pokaz świetlnych Dźwigozaurów . Dopiero po odprowadzeniu zauważyłem to zjawiskowe przedstawienie. Wspaniała ziołowa przystawka spowodowała , że dłuższy okres czasu się w nie wpatrywałem i zachwycałem. Jutro poszukiwanie cichego dzikiego miejsca.
